برخی بچه‌ها از کودکی با درنظر گرفتن اهدافی بزرگ دنبال آینده‌ای روشن هستند تا هم برای خود و هم دیگران مفید باشند.
شبنم کرمی- برخی بچه‌ها از کودکی با درنظر گرفتن اهدافی بزرگ، دنبال آینده‌ای روشن هستند تا هم برای خود و هم دیگران مفید باشند.
با این روش، هم خودشان احساس بهتری به زندگی دارند هم با انرژی مثبت‌شان حال بقیه را خوب می‌کنند و امیدبخش هستند.
مهدیس میرزایی ۱۵سال دارد و در دبیرستان فرزانگان درس می‌خواند. او نمونه یک نوجوان توانمند و آگاه است که از خواستن و توانستن برایمان می‌گوید. گفت‌وگوی ما را با مهدیس بخوانید.
استعدادم را شناختم
وقتی چهارساله بودم، مادرم برای اینکه استعداد مرا شناسایی کند، در کلاس‌های مختلف ثبت‌نامم می کرد، از نقاشی و خوش‌نویسی و موسیقی تا کلاس‌های ورزشی مانند شطرنج و والیبال و دوره‌های علمی مانند روباتیک و زبان، تا اینکه سرانجام در کلاس هفتم دبیرستان مصلی‌نژاد حضرت زهرا استعداد خود را در کلاس فناوری مدرسه شناختم و فهمیدم در برنامه‌نویسی مستعد هستم.
همان سال، با شرکت در جشنواره‌ی نوجوان خوارزمی با محور «دست‌سازه‌ها» با استعدادم بیشتر آشنا شدم.
ایستادن بر قله‌ی پیروزی
نخستین‌بار سال٩٧ رتبه‌ی سوم استانی را در المپیاد ریاضی به دست آوردم و سال۹۸ در پنجمین دوره‌ی جشنواره نوجوان خوارزمی در محور دست‌سازه‌ها رتبه‌ی نخست کشور را کسب کردم.
همان سال، مدال طلای جشنواره‌ی اختراعات لندن را به گردن آویختم و در چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی ملی ابن‌سینا در محور دست‌سازه‌ها و اختراعات در گروه‌های طلایی قرار گرفتم.
سال ۹۹ با شرکت دوباره در ششمین جشنواره‌ی نوجوان خوارزمی موفق به کسب رتبه‌ی نخست استانی در محور دست‌سازه‌ها شدم اما به دلیل همه‌گیری کرونا مرحله‌ی کشوری برگزار نشد.
همان سال، در پنجمین دوره‌ی جشنواره‌ی ملی ابن‌سینا محور دست‌سازه‌ها و اختراعات باز هم در گروه‌های طلایی بودم و در نخستین جشنواره‌ی علمی پژوهش‌سراهای کشور، رتبه‌ی اول استانی را در رشته‌ی کدنویسی به دست آوردم.
سال ۹۹ در المپیاد ریاضی آسیایی Sasmo2020 که در کشور سنگاپور برگزار شد نیز مدال نقره کسب کردم و همین‌طور در المپیاد جهانی ریاضی IJMO مفتخر به کسب دیپلم افتخار شدم.
چند ماه بعد هم از بین صدها دانش‌آموز متوسطه‌ی اول در خراسان رضوی، جایزه‌ی بنیاد ملی البرز را که به نوبل ایرانی موسوم است به دست آوردم.
نخستین اختراع
مدرسه‌ی من در خیابان کوهسنگی قرار داشت که با وجود تعدادی بیمارستان، مدرسه، سازمان بهزیستی و اداره‌های مختلف، محلی بسیار شلوغ و پرتردد است.
هنگام تعطیلی مدارس شاهد توقف خودروهای امداد و نجات در ترافیک بودم. در کلاس ایده‌پردازی مدرسه مطرح کردم که باید راهی برای عبور سریع‌تر خودروهای امداد و نجات بیابیم.
با همین ایده هم توانستم «سیستم هوشمند ایجاد لاین ضرور برای خودروهای امداد و نجات» را در یک کار گروهی عالی به همراه دوستان عزیزم، غزل قالجوقی و هانیا شاهرودنژاد، در کارگاه فناوری مدرسه و در خانه اختراع کنم.
راه پیروزی
به نظرم در هر رشته‌ای، علاقه و استعداد در کنار تلاش و مطالعه نتایج خوبی رقم می‌زند. من هم دنبال علاقه‌ام که برنامه‌نویسی است را گرفتم و در این راه موفق به کسب مدرک برنامه‌نویسی «پایتون» از فنی‌وحرفه‌ای شدم.
برنامه‌نویسی اصل و اساس فناوری است. ایمان دارم یک برنامه‌نویس موفق خواهم شد. اکنون نیز همه‌ی تلاشم برای کسب نتیجه‌ی خوب در المپیاد کامپیوتر است و پس از آن برای ورود به بهترین دانشگاه در رشته‌ی برنامه‌نویسی تلاش می‌کنم.
از همه‌ی دوستانم خواهش می‌کنم ابتـــــدا علاقــه‌ی خودشان را بشناسند و وقت ارزشمندشان را به جای گشـتــن در فضای مجازی، به یادگیری رشته‌ی مورد علاقه‌شان اختصاص دهند و اطمینان داشته باشند پیروز می‌شوند، زیرا انگیزه‌ی بالا و تلاش و استمرار در مسیر هدف‌گذاری‌شده راه پیروزی است.
قدردانی
نخست از خداوند برای قرار گرفتنم در این مسیر ممنونم. سپس از پدر و مادر و معلم عزیزم، خانم افشار، و مدیر وقت مدرسه، خانم شاهدوست، سپاسگزاری می‌کنم و موفقیت‌هایم را مدیون همراهی آن‌ها می‌دانم.
از مسئولان هم خواهش می‌کنم به شناسایی استعداد بچه‌ها اهمیت دهند تا سال‌ها سردرگم نباشند و بیراهه نروند.
خواستن توانستن است
به همه‌ی بچه‌ها می‌گویم که خواستن توانستن است. خواهش می‌کنم در هر شرایطی که هستید، هدفی انتخاب کنید و برای بهبود زندگی تلاش کنید.